Titel: Schijndood
Schrijver: Simone van der Vlugt
Jaar van uitgifte: 2002
Flaptekst:
Kris Blanken wordt ’s nachts geplaagd door steeds dezelfde angstdromen, waarin hij zijn eigen dreigende dood beleeft. Onder begeleiding van een reïncarnatietherapeute gaat hij terug naar het Alkmaar van 1655. Kris is niet langer Kris, maar Olivier Moeriaans, de zoon van een apotheker, met een veelbelovende toekomst als kunstschilder.
Aan die droom komt wreed een einde als de artsen constateren dat hij melaats is en Olivier verbannen wordt uit de stad. Een tijd lang zwerft hij met een kwakzalver rond, maar dan breekt de pest uit en overal in het land vallen slachtoffers. ook in Alkmaar, waar zijn familie woont…
Leeswaarschuwing
Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.
“Levende talen”, door Ruud Kraaijeveld
“Avontuur en spanning vormen de motor van “Schijndood”. De angst van Olivier dat hij een verschrikkelijke ziekte heeft opgelopen – hetzij melaatsheid, hetzij de pest – geven het verhaal een enorme emotionele en affectieve lading. Voortdurend vraag de lezer zich in de eerste helft af of Olivier werkelijk melaats is of dat de chirurgijnen zich hebben vergist – zoals hij zelf denkt en hoopt. Die vraag zorgt voor een sterke betrokkenheid van de kant van de lezer, omdat de jonge kunstschilder zo wordt beschreven dat je van hem gaat houden; je hoopt dat hem niet het verschrikkelijke zal overkomen wat hij in de leprozerie ziet. In de tweede helft van het verhaal geldt hetzelfde voor de pest. Zal Olivier erin slagen deze ziekte te ontlopen? Heel lang lijkt het goed te gaan, maar uiteindelijk wint de gevreesde ziekte.
“Schijndood” is een prachtig geschreven verhaal vol emoties en boeiende gebeurtenissen. De reïncarnatie van de student Kris als de kunstschilder Olivier is een interessant thema, niet wollig-zweverig, maar heel nuchter en overtuigend aangepakt.
De beeldende manier van vertellen, de warmte waarmee Kris alias Olivier wordt getypeerd, het lekkere vlotte tempo, de toegankelijkheid van het verhaal én de mysterieuze kanten ervan: alles bij elkaar zorgen die elementen ervoor dat dit boek van harte is aan te bevelen voor brug- en tweedeklassers vanaf vmbo-tg tot en met vwo.”
“Algemeen Dagblad”, mei 2002. Door Pjotr van Lenteren
“Simone van der Vlugt bekruipt haar jonge publiek als een enge ziekte, grijpt naar de keel en laat niet meer los. Genadeloos voert de jeugdboekenschrijfster haar lezers weg uit het hygiënische heden naar de open beerput van het verleden, waar een kerngezonde jongen van de ene op de andere dag zomaar kan worden doodverklaard en weggestopt in een leprozenhuis.
Het is de menselijkheid waarin Van der Vlugt op haar sterkst is. Ze laat zonder moeilijk doen de voorstelbare emoties van de 17de eeuwse pechvogel zien en zorgt dat ze griezelig dichtbij komen. Ook in de mooie dialoog tussen de 21ste student en de dame die hem in hypnose brengt om zijn verleden te herinneren, laat Van der Vlugt zien dat ze menselijke verhoudingen geloofwaardig kan schetsen. Kris is niet overtuigd van de reïncarnatietheorie. Het is boeiend om te ervaren hoe de therapeute ruimte laat voor al zijn kritische vragen.
Het einde van het boek is van een wreedheid en zwartgalligheid die je meestal alleen aantreft bij de grote schrijvers van de afgelopen eeuw. Iemand die zoveel ellende voor jonge lezers tussen twee kaften durft te stoppen en toegankelijk weet te maken, neemt haar publiek bijzonder serieus.”
“Trouw augustus 2002”, door Odile Jans
“De fascinerende historische informatie wordt soepel verwerkt in Oliviers lijdensgeschiedenis. Mooi beschrijft Van der Vlugt de emoties die de uitwijzing oproepen en Oliviers niet aflatende hoop dat de diagnose niet klopt. Levendig wordt Jerooms onfrisse handel in levenselixers beschreven en de met Isa in scène gezette wonderbaarlijke genezingen. Het zijn passages waarin Van der Vlugt zich een echte romancière toont.”
Mijn mening/ervaring: In dit boek zijn twee personen met elkaar verbonden ook al zijn ze gescheiden door tijd en locatie. Het is een schitterend historisch verhaal, maar de reïncarnatietherapie is voor mij persoonlijk te zweverig. Ik denk ook niet dat het boek (het verhaal van Olivier) dit echt nodig had.
Iets voor jou: Als je Thea Beckman en/of Simone van der Vlugt als schrijfster kan waarderen.
Niets voor jou: Als je niet houd van historische romans
Dit is het 113de deel in de categorie “Uitgelezen”. Op deze pagina houd ik bij welke boeken ik uitgelezen heb.