Titel: Moordenaar zonder gezicht
Ondertitel: Hoe ver jou jij gaan om de moordenaar van je docher in de ogen te kunnen kijken?
Schrijver: Kevin Guilfoile
Jaar van uitgifte: 2005
Flaptekst:
Hoe ver zou jij gaan om in de ogen van de moordenaar van je dochter te kunnen kijken?
Wanneer zijn zeventienjarige Anna op brute wijze wordt verkracht en vermoord, stort de wereld van dr. Davis Moore volledig in. Het politieonderzoek loopt al snel vast: er is geen enkele aanwijzing te vinden voor dader of motief. Na een jaar haalt dr. Davis Moore de eigendommen van zijn dochter op. Als hij tussen haar spullen sporen van DNA-materiaal van de moordenaar aantreft, stelt hem dat voor een dilemma. Moore, specialist op het gebied van fertilisatie aan de New Tech Zwangerschapskliniek, ontwikkelt een duivelse gedachte: het inbrengen van het genetische materiaal bij een van zijn patiëntes om een exacte kopie van de moordenaar van zijn dochter te creëren. Voor hem is dit de enige weg om de identiteit van de dader te kunnen vaststellen.
Moordenaar zonder gezicht is een aangrijpende thriller over het lot van een onschuldige jongen die, zonder dat hij het weet, met slechts één doel ter wereld is gebracht: het oplossen van een gruwelijke misdaad.
Leeswaarschuwing
Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.
Een gesprek met de auteur over dit boek (eerder verschenen als Des Duivels in 2005)
Cast of Shadows verscheen in 2005. Toen was het futuristische roman. De online game Second Life bestond nog niet echt (er was echter al wel een eerste versie gelanceerd). Hoe ben je op het idee gekomen? Ben je zelf ooit op Second Life geweest voor- of nadat het boek verscheen?
Kevin: “Second Life was er nog niet toen ik het boek schreef, maar vlak voordat het boek verscheen hoorde ik erover. Ik baseerde “Shadow World” in mijn boek op andere Massive Multiplayer Online Role Playing Games zoals bijvoorbeeld World of Warcraft en The Sims. Ik probeerde me voor te stellen wat dergelijke spellen voor invloed zouden kunnen hebben in de toekomst als ze nog realistischer zouden worden. Nog meer zouden gaan lijken het gewone leven. Ik was me er op dat moment niet van bewust dat ergens op de wereld zo’n spel echt werd ontwikkeld.Al snel nadat het boek was verschenen ontdekte ik de overeenkomsten tussen Second Life en mijn fictieve online wereld “Shadow World”. Ik werd zelfs uitgenodigd om te spreken in een leesclub op Second Life waar ze op dat moment mijn boek aan het lezen waren. Het ging uiteindelijk niet door omdat ik niet aan hun eis tegemoet kon komen. Ik had geen tijd om eerst een maand of wat op Second Life rond te dolen.
Jouw “Shadow World” bleek dus werkelijkheid te zijn geworden. Hoe zit het met het klonen van mensen?
Kevin: “O ja, elke dag komen we dichterbij het moment waarop het mogelijk wordt om mensen te klonen. Het enige wat deze ontwikkeling nog in de weg zit, is het risico op fouten in het traject. Voordat het eerste schaap succesvol werd gekloond, waren er al vele pogingen mislukt. Ik denk niet dat er wetenschappers zijn die het lef hebben om een dergelijk trial and error proces uit te voeren als het om mensen gaat. Er zullen mogelijkheden komen om met stamcellen menselijke organen te “kweken” om te gebruiken voor transplantaties. Als een orgaan zo dicht matcht met het DNA van de patiënt, dan zou het het lichaam misschien wel voor de gek kunnen houden zodat het het orgaan helemaal niet meer zal stoten. Ook denk ik dat er in de toekomst gebruik zal worden gemaakt van kloontechnieken in de forensische wetenschap.”
De ondertitel van Cast of Shadows was “hoe ver zou jij gaan om de moordenaar van je dochter in de ogen te kunnen kijken”? Kun je deze vraag zelf beantwoorden?
Guilfoile: “Wow. Toen ik het boek schreef had ik geen kinderen, dus ik moest me verplaatsen in het verdriet dat een vader zou hebben als hij een kind zou verliezen. Inmiddels ben ik zelf vader van twee jongens en hoef ik dat niet langer te verzinnen. Als je kinderen hebt, dan zijn zij het meest belangrijk in je leven. Je doet echt alles voor ze. Ik merk dat ik anders reageer op verhalen over geweld tegen kinderen dan dat ik vroeger deed. Er is veel meer kwaadheid naast het verdriet dat het je geeft.
Laten we het erop houden dat ik me nu nog meer kan inleven in het personage van Davis Moore. Veel meer nog dan toen ik het boek schreef.”
Cast of Shadows werd in Amerika uitgegeven bij de zeer gerenommeerde uitgeverij Knopf. Werd het het succes wat hij ervan verwachtte of hoopte?
Kevin: “Ik wist helemaal niet wat ik moest verwachten. Ik was in ieder geval niet voorbereid op de hype die er ontstond. Ik belandde op de cover van magazines, ik ging op tournee. Het boek werd vertaald in meer dan twintig talen. Onlangs verscheen het boek voor het eerst in Turkije. Ik besef dat ik enorm veel geluk heb gehad. Niet veel schrijvers kunnen rekenen op zo’n ontvangst van een eerste boek. Het was een begin waarop ik niet had durven hopen. Het was spannend…”
Mijn mening/ervaring: Dit boek is grappig, intrigrerend, beklemmend en spannend. Alles in een. Het boek begint met veel verschillende verhaal lijnen, maar gaande weg wordt duidelijk hoe deze personen met elkaar te maken hebben (of hadden of zullen krijgen). Min puntje vond ik het wat slappe einde. De spanning is in het hele boek voelbaar, maar de laaste paar hoofdstukken voelen aan alsof het geheel afgeraffeld is. Jammer.
Dit is het 127ste deel in de categorie “Uitgelezen”. Op deze pagina houd ik bij welke boeken ik uitgelezen heb.