De vraag

Ja, hoor. Daar is hij weer.

Met enige regelmaat duikt hij op. Was het een jaar of 10 geleden nog maar af en toe, nu komt het bijna maandelijks voor. Komt het omdat ik ouder word (ja, ja, de 3 komt dit jaar om de hoek kijken) en al een aantal jaar getrouwd? Of erger ik me er meer aan en lijkt het daarom vaker voor te komen?

Waar ik het over heb? De vraag of ik zwanger ben, kinderen wil of waarom ik nog niet zwanger ben/kinderen heb.
Nee, ik wil geen kinderen en nee, dat ga ik niet uitleggen.

Waarom zou ik het eigenlijk uit moeten leggen? Mensen die wel kinderen willen/krijgen/hebben hoeven dat toch ook niet uit te leggen?
Wanneer ik op ‘de vraag’ negatief antwoord krijg ik vrijwel altijd een vervolgvraag. Het lijkt haast onvermijdelijk. Ik een zal een kleine greep van het afgelopen kwartaal met jullie delen.

“Wel eens gehoord van de biologische klok?” of “Wacht maar, die kinderwens komt vanzelf.”
Beide vreselijke opmerkingen. Ik WIL geen kinderen, leeftijd of hormonen hebben daar niets mee te maken.
“Ben je niet bang spijt te krijgen?” Nope, het is mijn beslissing en daar sta ik achter. Aan ouders van kinderen ga ik toch ook niet vragen of ze er spijt van hebben?

“Maar wat als je echtgenoot wel kinderen wil?”. Denk je nu echt dat we het daar nooit over gehad hebben? Dat we bijna 12 jaar samen zouden zijn als we verschillend zouden denken over het krijgen van kinderen? We willen geen van beide kinderen en dat zijn keuzes die we ieder voor zich al gemaakt hadden.

“Ben je niet bang om eenzaam oud te worden?” Wat deze vraag te maken heeft met het wel of niet krijgen van kinderen is me een raadsel. Alsof kinderen de enige mensen zouden zijn op de wereld waar je contact mee mag hebben…

“Heb je dan een hekel aan kinderen?” Nee, over het algemeen heb ik eerder een hekel aan de ouders die onvoorbereid aan kinderen zijn begonnen en nu geen flauw idee hebben wat ze ermee aanmoeten. Wat dat betreft zijn kinderen net honden: goed opgevoed zijn ze best leuk. In ieder geval heb je er dan geen last van en hebben ze van mij ook geen last.

“Vind je het niet egoïstisch?” Huh? Kan iemand mij deze vraag uitleggen? Ik heb hem nu een paar keer gehad, maar begrijp hem echt niet. Het krijgen van kinderen is sowieso egoïstisch. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen “Ik wil zelf eigenlijk geen kinderen, maar ik neem ze toch maar om de rest van de wereld er een plezier mee te doen.” Zo werkt het nu eenmaal niet.