Titel: Donkere wolken
Schrijver: Virginia Andrews
Jaar van uitgifte: 2012
Flaptekst:
Sinds Sasha drie jaar gelezen in huis kwam bij de familie March, is er veel veranderd. Ze is nu zeventien en gewend geraakt aan het leven van rijkdom en privileges dat de familie March haar biedt. Maar alles heeft een prijs.. Als ze veriefd wordt op Ryder Garfield, en hij op haar, is dat het begin van een reeks tragische gebeurtenissen die Sasha achterlaten met gevoelens van wanhoop en schuld. En ook thuis is ze niet veilig. Kan ze zich staande houden in deze storm van wantrouwen en verraad?
Donkele wolken is het spannende vervolg op Wervelstorm en het tweede en afsluitende deel van de Sasha-serie.
Leeswaarschuwing
Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.
De inmiddels 17-jarige Sasha is een populair meisje geworden op de school waar alleen kinderen van zeer rijke ouders zitten. Als Ryder Garfield, de zoon van beroemde Hollywood ouders, in haar klas komt, toont hij totaal geen interesse in de meisjes die om zijn aandacht vragen. Alleen Sasha weet tot hem door te dringen; hij blijkt zich soms net zo verloren te voelen als zij. Als Sasha’s stiefvader een ongezonde belangstelling voor haar toont, komt het gezin in een crisis. In dit tweede en laatste deel van de Sasha-serie schetst de auteur en ghostwriter van de overleden Virginia Andrews een kritisch beeld van de superrijken in Californië. De proloog is een kort verslag van het eerste deel ‘Wervelstorm’* en waar nodig worden in flashbacks gebeurtenissen uit het eerste deel verteld. Het recht-toe-recht-aan vlotgeschreven verhaal vanuit Sasha’s perspectief is soms wat clichématig en de vele dialogen worden wat lang uitgesponnen. Voor de liefhebbers zijn alle ingrediënten aanwezig: romantiek, liefde, drama en een onschuldige hoofdpersoon die nog steeds gedwarsboomd wordt door haar stiefzusje. Recensie: S. Roest-Mouissie
Mijn mening/ervaring: Dit boek is weer een echt ‘ouderwets’ Virginia Andrews boek. Het leest lekker weg. Zoals Virginia Andrews het zelf eens omschreef: “Mijn verhalen zijn niet bizar, de werkelijkheid is bizar.” Het is niet extreem origineel (wat wil je ook met meer dan 70 boeken inmiddels verschenen) en al vrij vroeg in het boek kun je aanvoelen welke kant het verhaal op gaat. Het is makkelijk om je in te leven in de personages door de toegankelijke dialogen en gedetailleerd karakterbeschrijvingen. Een prima vervolg op Wervelstorm.
Dit is het 270ste deel in de categorie “Uitgelezen”. Op deze pagina houd ik bij welke boeken ik uitgelezen heb.