Titel: Terug naar de jungle
Originele titel: Ruf des Dschungels
Schrijver: Sabine Kuegler
Jaar van uitgifte: 2006
Flaptekst:
Sabine Kuegler groeide op in de jungle van West-Papoea. Na meer dan vijftien jaar keert ze terug naar deze magische plek uit haar jeugd. Al snel blijkt dat het paradijs van haar kindertijd niet meer bestaat: de natuurlijke harmonie is verstoord en het geïsoleerde bestaan van de Fayu wordt bedreigd door de oprukkende westerse beschaving. De regering van Indonesië onderdrukt met geweld elke vorm van weerstand door de onafhankelijkheidsbeweging. Sabine Kuegler zie zichtzelf als Europeaan, als vreemdeling, gedwongen een kant te kiezen in dit conflict…
Leeswaarschuwing
Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.
De Duitse Sabine Kuegler (1972) bracht haar kinderjaren door in West-Papoea, het vroegere Nederlands Nieuw-Guinea, waar haar vader werkt(e) als taalkundige en zendeling. Daarover schreef ze in 2005 het boek ‘Dochter van de jungle’, waarop deze publicatie een vervolg is. Van oktober 2005 tot april 2006 bezocht ze dit eiland opnieuw, in het bijzonder het gebied van de Fayu, en ze vertelt met grote betrokkenheid over wat zij daar tegenkomt. Ze ontmoet vroegere vrienden, waarvan de jongeren inmiddels volwassen zijn geworden. Behalve over haar persoonlijke ervaringen schrijft ze ook over de politieke en sociale problemen van dit land, waaronder de repressieve houding van de Indonesische overheid tegenover West-Papoea, de terreur van de Indonesische mobiele brigade BRIMOB en de economische exploitatie van onder meer goud- en koperwinning. Het boek besluit met een epiloog met uitspraken van politici betreffende West-Papoea. De publicatie is voorzien van twee overzichtskaarten en is verder geillustreerd met zwart-witfoto’s die zijn gemaakt door de schrijfster. Het katern kleurenfoto’s uit de eerste druk is in de latere drukken in zwart-wit opgenomen.
Mijn mening/ervaring: Na jaren keert Sabine terug naar de jungle, naar de mensen die zij als haar familie ziet en die haar zeer dierbaar zijn. Nu ze volwassen is, is de manier waarop ze de Fayu en hun omstandigheden bekijkt objectiever en kritischer. Ze ziet met lede ogen aan dat ook daar de vooruitgang niet tegen te houden is. Oude gewoonten en gebruiken verdwijnen langzaam. Tegelijkertijd maakt ze van de gelegenheid gebruik om de politieke situatie in West-Papoea te schetsen. Na een korte uiteenzetting van de geschiedenis van de machtsverhoudingen, vraagt ze aandacht voor de situatie Papoea’s die in vrede en vrijheid willen leven, terwijl door de Indonesische regering iedere strijd voor onafhankelijkheid met geweld de kop in wordt gedrukt.
Was het eerste boek nog bijna een naief sprookje van een blank meisje dat opgroeit in de jungle, dit boek is niet meer zo licht en luchtig. Het weerzien en haar liefde voor de Fayu zijn nog steeds ontroerend, maar door haar volwassen kijk op zowel de algemene als politieke omstandigheden van de stam krijgt het verhaal toch zijn donkere kanten. Ondanks dat blijft het een boeiend en uniek verhaal dat ze vertelt. De schrijfstijl van Sabine is prettig en het verhaal is geïllustreerd aan de hand van zowel zwart-wit als kleurenfoto’s.
Iets voor jou: of Niets voor jou: Dit boek is zeker geen luchtig vervolg op het eerdere boek van Sabine Kuegler. De schrijfstijl is min of meer het zelfde, maar de toon van het boek is veel serieuzer.
Dit is het zeventiende deel in de categorie “Uitgelezen”. Op deze pagina houd ik bij welke boeken ik uitgelezen heb.