Titel: Zwarte sneeuw
Schrijver: Simone van der Vlugt
Jaar van uitgifte: 2000
Flaptekst:
Zuid – Limburg 1845. Nadat de oogst is mislukt en er geen geld is om de pacht te betalen, wordt de familie Mullenders op straat gezet. Vader Sjeng en moeder Annekatrien, die hoog zwanger is, vertrekken met hun vijf kinderen naar Kerkrade – daar is werk in de kolenmijn. Emma is veertien jaar en moet met haar vader en twee broers mee de mijn in. Het werk is zwaar en gevaarlijk. Emma ziet mensen om zich heen met kromgegroeide ruggen en vroegoude gezichten, en ze verafschuwt de gedachte om de rest van haar leven onder de grond te moeten werken. Op een dag wordt de mijn voor inspectie bezocht door de hoge heren van het dorp. Ook Rudolpf, de zoon van de landeigenaar, is daarbij. De barre omstandigheden waaronder de arbeiders werken worden voor de gelegenheid gecamoufleerd en de kinderen worden dieper in de mijn verborgen. Emma daagt Rudolf uit mee te gaan naar een van de onderste tunnels, zodat hij kan zien hoe het er echt aan toegaat onder de grond. Maar dan stort er een stuk gang in en Emma en Rudolf zitten opgesloten…
Leeswaarschuwing
Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.
In Zwarte Sneeuw geeft Van der Vlugt een overtuigend beeld van het zware leven van de mijnwerkers en de kinderen. – de Volkskrant
Een boerengezin reist, door tegenslag genoodzaakt, in 1845 naar Kerkrade. Voorspraak van de pastoor bezorgt hen een aftandse woning en werk in de mijn voor vader en kinderen. Door de ogen van 14-jarige Emma ziet de lezer de eindeloze werkdagen, het smerige en zware werk ook voor heel jonge kinderen, de gevaren van instorting en gas en de lage lonen. Rudolf, zoon van een grootaandeelhouder, is begaan met het lot der kompels en van Emma in het bijzonder. Hij bezorgt haar gezonder werk als dienstbode bij familie (rijk) van hem in Maastricht. Een behoorlijk realistische schildering van maatschappelijke omstandigheden in dit jammer genoeg betrekkelijk spanningloze en voorspelbare relaas. Door het ontbreken van een echt verhaaltechnisch conflict en een echte tegenspeler voor Emma wil het maar geen verhaal worden. Er blijven bovendien te veel losse eindjes over om van een geslaagd boek te kunnen spreken, de als gewoonlijk fraaie uitvoering ten spijt. – Biblion
Een fragment
De werkdag is nog maar voor de helft gevorderd als er iemand opeens schreeuwend de gang in komt rennen waar Emma juist haar mand voortsleept. `Het water ! Het water komt!’ Uit alle gangen klinkt hetzelfde paniekerige geschreeuw. `Het water! Het water komt!’ `Tom!’ roept Emma. Wild kijkt ze om zich heen. Waar is hij nou? Net kroop hij nog ergens achter haar. `Tom!’ Ze probeert boven het tumult uit te komen, maar iedereen roept en schreeuwt door elkaar. Jef komt aangerend en grijpt haar bij de arm. `Kom op, Emma!’ Half hollend, half struikelend rent Emma naast hem voort. Een aanzwellend geruis kondigt de komst van het water aan. Emma kijkt angstig achter zich, maar ziet niets in de duisternis. Er is alleen dat dreigende geluid van stromend water dat tegen de wanden van de tunnel klotst. Ze kijkt weer om en ziet een vage glinstering. `Daar is het!’ gilt ze en grijpt Jef bij de arm.
Mijn mening/ervaring: Dit boek is een hisorische jeugdroman van de hand van Simone van der Vlugt. Zoals gewoonlijk weet ze de omstandigheden en het tijdperk goed neer te zetten. Over dit boek wordt wel geschreven dat het te weinig diepgang heeft of niet vergenoeg uitgewerkt is, maar hé, het is geen geschiedenis boek. Het is een roman, voor (oudere) kinderen.
Dit is het 123ste deel in de categorie “Uitgelezen”. Op deze pagina houd ik bij welke boeken ik uitgelezen heb.