Titel: Zwarte piste
Schrijver: Suzanne Vermeer
Jaar van uitgifte: 2011
Flaptekst:
Saskia van Lieshout wil weg uit Nederland. Weg van haar agressieve ex-man Richard die haar niet met rust kan laten en weg van haar baan als supermarktcheffin, terwijl ze voor de crisis binnenhuisarchitecte was.
Dan ziet ze een advertentie voor een gecombineerde oppas en gastvrouw in Zwitserland van een Nederlands echtpaar met kinderen dat vakantiehuisjes verhuurt en bouwt. Saskia wordt aangenomen, maar merkt na een tijdje dat ook daar niet alles is wat het lijkt.
Jules en Zalia Laponder delen een groot verdriet daar voor een steeds grotere spanning zorgt. Gelukkig zorgt haar nieuwe vlam Klaus nog voor wat afleiding. Maar alles verandert als ze een gesprek tussen Jules en een andere vrouw opvangt en Richard opeens weer voor de deur staat. Hij heeft er alles voor over om Saskia terug te krijgen… Toch?
Leeswaarschuwing
Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.
De gescheiden Saskia van Lieshout heeft genoeg van haar baantje als cheffin van een supermarkt. Als haar ex, Richard, haar blijft lastigvallen omdat hij haar terug wil, grijpt ze een nieuw baantje in Zwitserland met beide handen aan. Ze wordt au-pair in een Nederlands gezin en krijgt ook de taak als gastvrouw op te treden voor verhuurde huisjes. Alles lijkt ideaal. De knappe, alleenstaande buurman Claus maakt het rooskleurige plaatje compleet, totdat Saskia een gewelddadig eindigend gesprek afluistert tussen haar werkgever en een onbekende vrouw. Als Richard dan ook nog plotseling voor haar neus staat, is de verwarring compleet. Deze zevende ‘chicklit’ thriller is eenvoudig van opzet: een lineair verteld verhaal vanuit de hoofdpersoon, afgewisseld door een paar hoofdstukken waarin Richard gevolgd wordt. De spanning wordt langzaam opgebouwd en stijgt op het eind naar een hoogtepunt. De karakters zijn in hun handelingen niet altijd even geloofwaardig en de uitwerking van het plot is een beetje gekunsteld. – S. Roest-Mouissie
Mijn mening/ervaring: Ik ga bij de boeken van Suzanne Vermeer in herhaling vallen. Ze zijn vermakelijk, maar nooit diepgaand. Lekker voor de vakantie.
Dit is het 204de deel in de categorie “Uitgelezen”. Op deze pagina houd ik bij welke boeken ik uitgelezen heb.