Uitgelezen 2: Dorsvloer vol confetti – Franca Treur

Titel: Dorsvloer vol confetti
Schrijver: Franca Treur
Jaar van uitgifte: 2009

Flaptekst:
Hoeveel kracht hebben woorden? Hoe onschuldig zijn de fantasieën van een meisje van twaalf? De jonge Kathelijne groeit in de jaren tachtig en negentig op in een strenggelovig boerengezin in Zeeland. Als enig meisje tussen zes broers wordt ze nauwelijks bij het boerenwerk betrokken. Hierdoor gaan ook de gesprekken aan tafel grotendeels aan haar voorbij.
Terwijl haar verlangen om mee te doen onverminderd groot blijft, gaan haar gedachten hun eigen gang. Daarbij laat ze zich meeslepen door verhalen. Familieverhalen, dorpsroddels, Bijbelverhalen, bekeringsgeschiedenissen. Ook sprookjes, al mag ze niet eigenlijk niet lezen, omdat het leugens zijn die haar maar afhouden van de Waarheid. Ze merkt dat haar eigen woorden grote gevolgen hebben voor haar familie.

Franca Treur (1979) is geboren en opgegroeid in Zeeland. Ze studeerde Nederlands en literatuurwetenschap aan de Universiteit Leiden. Ze schrijft voor NRC Handelsblad en nrc.next

Dorsvloer vol confetti is een sensitieve roman over de strijd van ieder mens om een eigen leven, en tegelijkertijd een liefdevol portret van een Zeeuwse orthodoxe boerengemeenschap met een geheel eigen vertelcultuur.

Leeswaarschuwing
Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.

Korte omschrijving van de inhoud/plot. Eventueel aangevuld met enkele quotes uit het boek

’s Winters zijn de zondagen het snelst voorbij. Als de dominee om vier uur de middagdienst afsluit met de zegen voor weer een hele week, vliegen ze alle zeven naar het fietsenhok. ‘Om de poten te breken,’ zegt de vader. ‘Daar komen nog eens ongelukken van.’ Dat zegt hij altijd: ‘Daar komen nog eens ongelukken van.’ Net als: ‘Als je brokken maakt, ik betaal niks hoor.’ Uit: Dorsvloer vol confetti

Dorsvloer vol confetti is geschreven vanuit de ogen vanuit de tiener Katelijne Minderhoud. Het twaalfjarige meisje groeit te midden van haar zes broers op in een zeer gelovig boerengezin in Zeeland. Op de boerderij wordt hard gewerkt en geleefd met de Bijbel in de hand. Voor rariteiten is geen plaats in het gezin. Katelijne heeft zo haar dromen, angsten en ideeën, maar kan ze niet delen met haar ouders en broers. Op een lieve kus van haar moeder hoeft ze ook niet te rekenen. Haar drie jongste broertjes krijgen die nog wel, maar zodra de kinderen oud genoeg zijn om alleen naar bed te kunnen, is dat afgelopen. Door haar opvoeding weet Katelijne niet altijd wat er speelt en leeft onder tieners, dat moet ze leren van de meisjes uit haar klas. Bijvoorbeeld wat ze voor welke verjaardag moet vragen, aan welke rage ze mee moet doen en hoe ze indruk moet maken.
Katelijne heeft het niet altijd makkelijk, als enig meisje in het boerengezin. Dat blijkt onder meer uit de volgende passage:

Katelijne staat in de badkamer. Ze pakt haar washandje voor boven dat nog op het wasrekje hangt van vanmorgen en wast haar gezicht. Ze houdt haar adem in; wanneer een van de jongens het voor vanonder heeft gebruikt, expres om haar te pesten of per ongeluk, wil ze het niet weten. Dat het zo nu en dan gebeurt, staat voor haar even vast als dat zij soms haar nagels schoonmaakt met hun tandenborstel.

Het boek kent allerlei kleine gebeurtenissen, die voor Katelijne van groot belang zijn. Zoals het ritje dat de familie met de auto maakt en dat uitloopt op ruzie tussen moeder en Katelijne. Of de stekende opmerkingen van haar vriendinnetje Suzanne, die geen kans onbenut laat om haar eraan te herinneren dat Katelijne op de boerderij tussen de koeien leeft en dat je dat best kunt ruiken.

Mijn mening/ervaring: Van dit boek vond ik dat ik het moest lezen. Ik kom uit de zelfde omgeving als de schrijfster en kreeg regelmatig de vraag wat ik van het boek vond. De locatie’s en uitdrukkingen komen mij inderdaad bekend voor en om sommige uitspraken van De Vader, De Moeder of De Oma heb ik smakelijk moeten lachen (sommige zouden zo van mijn oma geweest kunnen zijn). In dit boek miste ik een verhaallijn en een plot. Drie kwart van het boek heb ik me af zitten vragen wanneer het boek nu echt zou beginnen.
Dit boek gaf me het gevoel dat alle Zeeuwen boers, dom en/of streng-gelovig zijn. Naar mijn mening bevestigt dit boek het (onterechte) stereotype beeld dat mensen van Zeeland hebben. Terwijl Zeeland zoveel meer (en mooier) is dan boers en orthodox.

Iets voor jou: Als je een boek zoekt dat makkelijk leest.

Niets voor jou: Als je een goede verhaal lijn zoekt. Als je houd van boeken met een boodschap waar je over blijft nadenken.

Dit is het tweede deel in de categorie “Uitgelezen”. Op deze pagina houd ik bij welke boeken ik uitgelezen heb.