Titel: Zondaarskind
Schrijver: Marion Pauw
Jaar van uitgifte: 2009
Flaptekst:
De tachtigjarige Geertruida Amalia Langhout heeft altijd moeten vechten voor haar bestaansrecht.Op jonge leeftijd verliest ze haar ouders en ze groeit op bij de hardvochtige Zusters van de Liefde. Ze wordt, net als de andere kinderen, niet bij haar naamgenoemd, maar aangeduid met een nummer. Als ze als dienstbode bij een gegoede familie in Bussum komt te werken lijkt het tij te keren: ze wordt verliefd, raakt zwanger en heeft grootse plannen. Totdat Frédérique Vos haar pad kruist.
Vrouwen als Frédérique Vos gaan er geen seconde van uit dat de wereld niet om hen draait. Ze dartelen binnen op hun hoge hakken, pakken je man en kind af en nemen je geld. Zonder ook maar één vlek te maken op hun beeldige witte handschoentjes.
Is Amalia, oud en wijs geworden, eindelijk in staat om te doen wat ze al lang had moeten doen, namelijk wraak nemen op haar oude vijandin? Met Zondaarskind trekt Marion Pauw alle registers open en bewijst ze opnieuw dat haar inlevingsvermogen geen grenzen kent.
Leeswaarschuwing
Onderstaande tekst kan details van de plot en/of de afloop van het verhaal bevatten.
Het verhaal wordt verteld in twee delen. Deel I Truitje en Deel II Amalia
Deel 1 Truitje
We maken in dit deel kennis met de 80-jarige Truitje Amalia Langhout. De vrouw is enigszins sarcastisch en cynisch over de behandeling in het verzorgingstehuis waarin ze is opgenomen. Ze heeft een gebroken heup opgelopen na een val in een douchecel. Ze mag voor een koorrepetitie naar een ander verzorgingstehuis, dat voor rijkere mensen bedoeld is. Daar ontmoet ze iemand uit het verleden, Frédérique Vos. Die vrouw herkent haar niet meer, maar uit alles blijkt al dat die vrouw een zeer ongunstige invloed heeft gehad op het leven van Truitje.
Dat is de literaire opzet voor een terugkeer naar het verleden. Truitje is opgegroeid in een leuk gezin dat een beroemd café in Amsterdam exploiteerde. Het gezin voelde aan als een warm bad. Ze bedienen zelf in het café en Truitje ontmoet er ook iemand die ze De Spanjaard noemt. Later zal hij nog een rol spelen in haar leven.
Maar het noodlot slaat toe wanneer Truitje negen jaar oud is: een felle brand verwoest het café en drie leden van het gezin komen bij deze brand om. Alleen Truitje blijft over en ze wordt geplaatst in het katholieke weeshuis het Maagdenhuis. Dat wordt gerund door de Zusters van de Liefde.
Dat heeft vóór de oorlog een harde aanpak: ze wordt geslagen en ze mag eigenlijk niets, zelfs niet naar buiten. Ze wordt er nummer 14 genoemd en een “zondaarskind.” Ze wordt daarnaast gezien als een kind dat bezeten is van de duivel en krijgt te maken met een vorm van exorcisme. Truitje wil weg uit het Maagdenhuis en wanneer ze een keer de kans krijgt gaat ze naar de plek waar haar “roots” liggen: het afgebrande café. Ze vindt een linnen zakje met geld onder de vloer. De buurvrouw wil dat eigenlijk wel hebben, maar Truitje houdt het voor zichzelf; het zijn namelijk de spaarcenten van haar vader. Ze gaat naar Vroom en Dreesmann en koopt een dure winterjas van 20 gulden. Maar wanneer ze teruggaat naar het weeshuis, wordt de jas door de directie ingepikt.
In het Maagdenhuis sluit ze vriendschap met Anna. Ze trekken zich vaak terug op de zolder en ze helpen elkaar. Zo regelt Anna een keer haar jas terug. Die wordt namelijk door andere weeskinderen gedragen.
Na de Tweede Wereldoorlog moet Truitje naar een dienstbodebetrekking. Moeder Pauletta waarschuwt haar voor het leven en seks. Truitje is 18 jaar maar weet nog van niets. Een penis een olifantenslurfje. Ze komt in Bussum terecht bij een rijke familie die zogezegd modern is, maar het hoog in de bol heeft. Er zijn drie zoons in het gezien: de twee jongsten pesten haar flink, maar de oudste Waldemar is een aantrekkelijke jongen. Hij heeft een vriendin uit hetzelfde milieu: Frédérique Vos, een mooie vrouw maar een serpent zal later blijken.
Truitje mag op donderdagavond uit en ze krijgt van haar mevrouw nieuwe kleren waardoor ze er aantrekkelijk uitziet. Waldemar komt ook naar het danscafé en danst met haar. Ze vindt het erg prettig Frédérique Vos komt er echter tussen. Later komt Waldemar haar ‘nachts opzoeken in haar zolderkamer en ze vindt hem eigenlijk heel aantrekkelijk. Waldemar zegt dat hij eigenlijk niets wil met Frédérique Vos, (hij wordt gedwongen door zijn ouders) maar Truitje stuurt hem toch weg. Hij mijdt haar de weken erna, maar hij is op tijd in haar leven terug wanneer er problemen zijn. Haar weeshuisvriendin Anna komt namelijk stappen in Bussum en de beide meisjes worden lastig gevallen door drie jongens die wel wat meer terug willen voor de door hen betaalde biertjes. Maar Anna en Truitje voelen niets voor deze vroegtijdige vorm van “breezerseks” en weigeren mee te gaan. Waldemar schiet te hulp en zijn vader brengt Anna [die de trein heeft gemist door de perikelen] naar Amsterdam.
Het is daarom tijd voor moeder Van Zuilen om in actie te komen. Ze vindt de borsten van Truitje te uitdagend voor haar zoons (ze schat dat aardig in) en laat een korset aanmeten voor haar dienstbode. Daardoor worden alle weelderige vormen ingesnoerd, maar ja dat korset moet ’s nachts afgedaan en dan zijn haar lekkere lichaamdelen toch mooi een prooi geworden voor Waldemar die haar ’s nachts komt opzoeken. Ze wordt straalverliefd op Waldemar en ze hebben seks met elkaar. Om aan haar toekomstideaal te werken (trouwen met Waldemar) gaat ze extra werken: slecht betaald borduurwerk, omdat ze onafhankelijk wil worden. Maar onbeschermde seks moet natuurlijk fout aflopen: Truitje wordt zwanger. Haar slagersvriend Geerling ziet het als eerste en waarschuwt haar, maar Truitje stopt haar kop nog in het zand en tussen de lichaamsdelen van Waldemar. Die moet van zijn vader naar de Luchtmacht, opdat hij later gemakkelijk KLM-piloot kan worden. Hij weet niet dat Truitje zwanger is en bij het afscheidsdiner hoort Truitje dat hij aan Frédérique Vos belooft dat hij naar haar zal terugkeren.
Omdat ze een dikkere buik krijgt, past haar korset niet meer en ze laat met medewerking van een winkelmeisje een nieuw korset aanmeten. Die vertelt het echter door en Frédérique Vos komt er via het roddelcircuit achter. Ze is een concurrent in de liefde en ze laat niet toe dat Truitje haar mooie huwelijk dat op de rol staat, komt verstoren. Ze slaat met een pook in op de buik van Truitje. Die gooit wel een emmer heet water over haar benen, maar bloedend verlaat ze het huis. Wanneer ze bijkomt in het ziekenhuis, is de baby er niet meer. Ze heeft een miskraam gekregen. Geerling helpt haar aan onderdak en gaat terug naar de Van Zuilens om het linnenzakje dat ze niet tussen haar spullen vindt op te halen. Er zit een flink bedrag in. Geerling keert slechts terug met 50 gulden en daarmee moet ze het doen. Hij is bereid met haar te trouwen, maar Truitje keert liever terug naar Amsterdam, terug naar haar “roots.”.
Bij een bezoek aan de plek waar het afgebrande café stond, ontmoet ze een oude bezoeker De Spanjaard. Die vraagt of ze meegaat naar het Spaanse eiland Lanzarote. Ze weet niet wat haar te wachten staat, maar ze gaat wel met hem mee.
Deel II Amalia (blz. 145-291)
Tijdens en na de koorrepetitie in het verzorgingstehuis hoort Amalia dat Waldemar Alzheimer heeft en door Frédérique Vos is opgesloten in een verpleegtehuis. Ze wil eigenlijk wel in dat rijkere tehuis waar Frédérique Vos verblijft komen wonen en vraagt of er plaats is. Ze laat vallen dat ze de weduwe is van een rijke oliedirecteur. Ze wordt bezocht door een droomverschijning van haar niet geboren zoontje met wie ze gesprekken voert.
Wanneer ze een tweede keer het tehuis bezoekt, provoceert ze. Ze merkt dat Frédérique Vos een relatie heeft met de jonge dirigent Arne. Ze ontmoet mevrouw Koe, met wie ze afspreekt dat ze weer zelfstandig gaan wonen, nl. in het huis dat ze heeft bewoond met Anna die een rijke markthandelaar was getrouwd. Het huis staat in de Oranje Nassaulaan. Ze heeft daar 15 jaar gewoond, nadat ze van de homoseksuele Spanjaard was gescheiden. Na de dood van Anna’s man Henk was ze naar Nederland teruggegaan. De Spanjaard die haar als dekmantel voor zijn homoseksuele geaardheid wilde gebruiken, was boos geweest. Ze had niets meer van hem gehoord, waarschijnlijk zal hij wel dood zijn. Met mevrouw Koe bespreekt Amalia de wraak op FV.
Ze moet zich rijker gaan voordoen dan ze is en ze gaat mevrouw Koe kleren kopen in de Bijenkorf. Die brengt ze een dag later steeds terug en dat herhaalt zich steeds. Bovendien lijkt het haar een beter idee dat mevrouw Koe haar plaats inneemt in het tehuis en dat ze voor haar gaat spioneren. Amalia betaalt dan voorlopig de kosten van het veel duurdere verblijf.
Amalia is verder heel benieuwd naar de toestand van Waldemar. Maar hij herkent haar niet: omdat hij zo dement is als een deur. Mevrouw Koe bespioneert Frédérique Vos : ze is incontinent, heeft iets met de dirigent Arne, waardoor ze steeds solo mag zingen, Langzamerhand begint Amalia te begrijpen hoe ze de wraak moet aanpakken. In de eerste plaats gaat ze aanpappen met Arne, die het wel ziet zitten met rijke oude dames. Hij gedraagt zich als 30-jarige als en gigolo.
Tegelijkertijd gebeuren er vreemde dingen rondom haar huis: zo verschijnt er een man met een gorillamasker op, worden er draden gespannen in de tuin, maar ze weet niet wat er aan de hand is. De thuishulp struikelt erover en breekt een pols.
Mevrouw Koe heeft de sleutel van het appartement van FBV in handen gekregen en samen doorzoeken ze de kamer. Ze nemen voorlopig nog niets weg.
Amalia bezoekt Waldemar nog een keer en maakt zich bekend. Hij gaat te keer. Nadat ze afscheid heeft genomen, ontmoet ze zijn broer Karel. Ze verspreekt zich en Karel weet dat ze Truitje is. Hij vraagt hoe het met haar is.
Amalia heeft intussen een wraakactie in petto: ze wil Frédérique Vos erin luizen door haar geld te laten investeren in een project voor muzikale kinderen op Barbados. Dat o.a. omdat ze daar een bankrelatie had toen ze de zaken regelde voor De Spanjaard. Arne wil wel meehelpen, omdat hij dollartekens in zijn ogen ziet. Maar Frédérique Vos hapt niet snel toe en Arne begint te twijfelen. Amalia zegt dat alles goed komt. Om indruk te maken op Arne geeft ze hem een Rolex –horloge dat van Anna’s man Henk is geweest. Dat trekt hem wel over de streep. Ze mag nu de solopartij zingen op het benefietconcert voor de muzikale kinderen van Barbados. Dat moet Frédérique Vos prikkelen. Intussen heeft ze contact met een medewerkster van de bank op Barbados die haar vertelt dat ze geen nieuwe rekening kan openen, maar wel gebruik kan maken van de oude rekeningen van De Spanjaard. Die zijn sinds 1999 niet meer gebruikt. Amalia denkt dat hij in dat jaar gestorven is. Zelf heeft ze blijkbaar geen last van Alzheimer, want ze weet na al die jaren de toegangscode van die rekeningen. Er staat een enorm bedrag op de rekening. Arne heeft Frédérique Vos zover dat ze mee doet in het project voor Barbados op voorwaarde dat zij de solopartij mag zingen. Hij ziet nu ook het grote geld, (nl. 850.000 €) en verwacht dat Amalia hem een loer zal draaien en trekt daarom bruut bij haar in. Bovendien deelt hij links en rechts een klap uit. Nadat het contract met Frédérique Vos is getekend, wordt Arne flink onhebbelijk en begint hij steeds meer bedreigingen in Amalia’s richting te uiten. Er komt dankzij hem ook iets anders uit: de bedreigingen die zij de laatste tijd had ervaren, waren bedacht en geregeld door Mirjam, de erfgenaam van Anna die graag ziet dat Amalia uit het huis gaat. (Dat had Anna in haar testament laten vastleggen)
Dan is het uur der wrake aangebroken. Arne heeft Frédérique Vos uitgenodigd een “weekendjeweg” te gaan, maar achterin de auto zit Amalia. Die maakt zich aan haar bekend en zegt dat Frédérique Vos voortaan zal moeten zorgen voor Waldemar. Dat heeft ze geregeld. De vrouwe wordt halfgek van woede , maar ze brengen haar toch naar Waldemars plek. Waldemar denkt dat de vrouw die binnenkomt Truitje is. Amalia laat hen beiden in verwarring achter. Arne wordt steeds vervelender. Hij wil het geld maar hebben en slaat Amalia enkele keren. Die pikt het niet langer en slaat hem met een golfclub op zijn kop. (Hij is dood of zwaar gewond)
In het laatste (22e) hoofdstuk vertelt Amalia aan mevrouw Koe dat ze weggaat. Die mag van haar in het mooie verpleegtehuis (4000 € per maand) blijven wonen. Koe geeft haar de brieven die gevonden zijn op de kamer van FV. Het zijn de brieven die Waldemar en Frédérique Vos aan elkaar schreven. Heeft ze wat te lezen in het vliegtuig, want Amalia vertrekt naar Barbados.
Op dat bounty-eiland geniet ze veertien dagen later van de zon en de cocktails. Ze laat zich Mevrouw Van Zuilen noemen. Ze heeft 2 miljoen euro op haar bankrekening en kan het dus wel een tijdje uitzingen. Maar heel lang hoeft het voor haar niet.
In de laatste zin vraagt ze aan een ober of er misschien een muziekschool voor kinderen op het eiland is. Dat suggereert wel iets……
Dit is het 198ste deel in de categorie “Uitgelezen”. Op deze pagina houd ik bij welke boeken ik uitgelezen heb.