Gereden: 101 km
Gereden totaal: 721 km
Rond half negen ben ik wakker. Rond half tien is er nog geen beweging te krijgen in Vriendlief. Ik ga alleen ontbijten en tegen half elf begint ook Vriendlief wakker te worden.
Een blik naar buiten leert dat het mooi weer is, het uitzicht is ruimer dan het tot nog toe is geweest.
Vandaag gaan we naar Curral das Freiras. Deze verborgen vallei, bekend als “Toevluchtoord van de nonnen”, ligt verborgen tussen de toppen van de bergketen midden op Madeira.
We volgen de “oude weg”(aangelegd in 1959) tot Eira do Serrado, vanaf het uitzichtpunt hier kijken we steil omlaag het dorp in. De ‘oude’ weg loopt hier dood en we moete terug naar de nieuwe om via een tunnel het dorp te bereiken.
In Curral das Freiras lopen we wat rond (we bekijken onder meer de kerk) en we rijden wat doodlopende weggetjes af. Van boven af leek het dorp plat te zijn, nu merken we dat er wel degelijk flinke hoogte verschillen zijn binnen het dorp.
Het is net aan 2 uur als we het wel gezien hebben. We besluiten alsnog door te rijden naar Pico do Arieiro. De Pico do Areiro is met zijn 1818 meter de op twee na hoogste berg van Madeira.
Helaas hangt er aan de noordzijde van de bergkam bewolking, de zuidzijde heeft wel zicht.
Vanaf de Pico do Arieiro loopt er een pad via Pico Das Torres (1851m) naar Pico Ruivo (1861m). Voor nu laten we het pad voor wat het is (bewolking, te laat op de dag), maar misschien dat we het later deze week nog (deels) gaan lopen.
We rijden via Camacha terug naar Funchal (en het hotel). Aan het eind van de middag duiken we het zwembad in. ’s Avonds eten we bij de Italiaan waar we eerder deze week ook al geweest zijn.
Vandaag is het (op een paar spetters onderweg na) droog gebleven. Wel waaide het behoorlijk (rond het zwembad).