Maand: oktober 2009

Gereden:  101 km
Gereden totaal: 721 km

Rond half negen ben ik wakker. Rond half tien is er nog geen beweging te krijgen in Vriendlief. Ik ga alleen ontbijten en tegen half elf begint ook Vriendlief wakker te worden.
Een blik naar buiten leert dat het mooi weer is, het uitzicht is ruimer dan het tot nog toe is geweest.

Vandaag gaan we naar Curral das Freiras. Deze verborgen vallei, bekend als “Toevluchtoord van de nonnen”, ligt verborgen tussen de toppen van de bergketen midden op Madeira.

We volgen de “oude weg”(aangelegd in 1959) tot Eira do Serrado, vanaf het uitzichtpunt hier kijken we steil omlaag het dorp in. De ‘oude’ weg loopt hier dood en we moete terug naar de nieuwe om via een tunnel het dorp te bereiken.
In Curral das Freiras lopen we wat rond (we bekijken onder meer de kerk) en we rijden wat doodlopende weggetjes af. Van boven af leek het dorp plat te zijn, nu merken we dat er wel degelijk flinke hoogte verschillen zijn binnen het dorp.

Het is net aan 2 uur als we het wel gezien hebben. We besluiten alsnog door te rijden naar Pico do Arieiro. De Pico do Areiro is met zijn 1818 meter de op twee na hoogste berg van Madeira.
Helaas hangt er aan de noordzijde van de bergkam bewolking, de zuidzijde heeft wel zicht.

Vanaf de Pico do Arieiro loopt er een pad via Pico Das Torres (1851m) naar Pico Ruivo (1861m). Voor nu laten we het pad voor wat het is (bewolking, te laat op de dag), maar misschien dat we het later deze week nog (deels) gaan lopen.

We rijden via Camacha terug naar Funchal (en het hotel). Aan het eind van de middag duiken we het zwembad in. ’s Avonds eten we bij de Italiaan waar we eerder deze week ook al geweest zijn.

Vandaag is het (op een paar spetters onderweg na) droog gebleven. Wel waaide het behoorlijk (rond het zwembad).

Gereden:  117 km
Gereden totaal: 620 km

Tegen half tien worden we wakker. Na het ontbijt bekijken we de weersvooruitzichten en kijken we eens kritisch naar boven. De kabelbaan naar Monte is voor vandaag geen goed plan. De kans dat die al snel in de wolken verdwijnt is te groot. We besluiten de auto te nemen en een stuk langs de zuidkust te rijden.

De Via Rapida volgens we tot aan het einde bij Ribeira Brava. Vanaf daar rijden we cia Candelária, Canhas, Arco da Calheta, Estreito da Calheta en Prazeres tot aan Fajã da Overlha. Deze weg ligt tegen de rotsen aan geplakt op enig hoogte, hierdoor rijden we met enige regelmaat in de wolken (en regen).

Terug rijden we lager langs de kust via Paul do Mar en Jardim do Mar naar Calheta. Hier halen we bij een bakkertje iets lekkers en parkeren beneden in de stad. Hier is een soort pier met (kunstmatig) strand.

In het stadje zelf willen we de kerk bekijken, maar ook hier kunnen we (net als in Funchal) geen open ingang vinden. De rumfabriek ernaast is wel open. Zonder toezicht lopen we tussen “oude” machines door.

We stappen weer in de auto en vervolgen onze weg. Via Madalena do Mor en Ponta do Sol komen we weer in Ribeira Brava. Hier zoeken we de Via Rapida op en rijden terug naar het hotel.

’s Avonds eten we een broodje (en salade) in het Forum Madeira. Op de weg terug naar het hotel regent het. Doornat komen we in het hotel aan.

Gereden: 97 km
Gereden totaal: 503 km

Wederom zijn we rond kwart over negen wakker. Na het ontbijt bekijken we de weersverwachting en besluiten we richting het oosten te rijden.
Vanaf het meest oostelijke (met de auto te bereiken) puntje van het eiland ligt een wandelpad nog oostelijker. Als de omstandigheden het toestaan willen we dit gaan lopen.

Via de snelweg rijden we tot voorbij Machico, vanaf daar nemen we de Via Expresso naar (en voorbij) Caniçal.
Aan het eind van de weg stoppen we bij een uitzichtpunt aan de noordelijke kant van de landtong. We lopen wat rond en stappen daarna weer in de auto.
Nu rijden we via de zuidkant verder totdat de weg stopt. Hier wisselen we van schoenen (wandelschoenen aan) en beginnen aan de wandeling van Ponta de São Lonrenço.

De grond is grotendeels kaal en rotsachtig. De kleur rood, zwart of geel. Tot het eerste uitkijkpunt (en terug) is het volgens de gids 35 minuten lopen. Wij lopen verder. Op ongeveer driekwart van de route staan bankjes en kijken we uit over Baia d’Abra.
Het stikt er van de hagedisjes, ze zijn snel, schuw en nieuwsgierig. Net als we gezegd hebben dat ze ongevaarlijk zijn, besluit er eentje dat mijn pink vast wel eetbaar is.
Na een tijdje gezeten te hebben lopen we (nadat we de tassen uitgeschud hebben tegen de hagedisjes) terug naar de auto. In totaal zijn we zo’n anderhalf uur aan het lopen geweest. We zijn allebei verbrand en zitten onder de modder.

We stappen in de auto en gaan toerend terug richting het hotel. Via Machico, Portela en Camacha rijden we richting de Via Rapida.
In het noorden van Machico stoppen we bij een restaurantje om wat te drinken. Aan een cola en een Fanta Pineapple (elk 330 ml) zijn we slechts 2 euro kwijt. Voor we weg gaan werpen we een blik op de kaart en besluiten we een keer terug te komen voor de lokale specialiteiten (espada – kousenband vis en Espetada – rundvleeskebab). Via de Via Rapida komen we bij het hotel terug.

’s Avonds doen we boodschappen (flesjes water e.d.) en lopen richting Funchal om bij de buren van de Italiaan van van de week te eindigen voor sushi (andere sushi bar dan uit de advertentie die we eerder deze week zagen). Voor €15,90 per persoon eten we onbeperkt Sushi, Sashimi en Teppan Yaki.

Gereden: 177 km
Gereden totaal: 406 km

Rond kwart over negen zijn we wakker. Na het ochtendritueel van douchen en ontbijten stappen we tegen elven in de auto. Het weerbericht voor vandaag is veel regen.
We gaan weer proberen naar de noordzijde van het eiland te gaan. Via de Via Rapida rijden we in oostelijke richting, langs het vliegveld (ligt op zo’n 20 minuten rijden, handig om te weten voor de terugreis) bij Santa Cruz, Machico en Água de Pena. Hier gaan we van de snelweg af om via de Via Expresso langs Portela naar Porto da Cruz te rijden.
Het eerste deel van de reis rijden we in de stromende regen. Op veel plaatsen zijn stenen, aarde en planten over de weg gespoeld.
Vanaf Porto da Cruz willen we via São Roque do Faial naar Faial rijden. Halverwege is de weg afgezet met linten en worden we gedwongen de andere kant op te gaan (en daarmee de andere zijde van de vallei). Aan de overzijde zijn ze bezig de weg vrij te maken. Het lijkt erop dat er een stuk berg (aarde) over de weg gespoeld is.
Via een omweg komen we in Faial. Vanaf hier willen we naar Santana. Nog maar net buiten Faial komen we een bordje tegen voor een fort. We volgen het bordje en gaan kijken. Het “fort” is meer een uitkijkpunt met kanonnen dan een fort. Desondanks is het uitzicht schitterend.
We rijden door naar Santana. Hier kijken we naar een kabelbaan (telekabine) die hier volgens de kaart moet zijn. Hij blijkt alleen ’s morgens en aan het eind van de middag bediend te worden (en alleen vanaf vier personen).
We rijden verder via São Jorge, Arco de São Jorge, Boaventure en Ponta Delgado naar São Vicente. Onderweg stoppen we verschillende keren voor uitzichtpunten en bittere noodzaak (klein ongelukje: steen onder de auto door). Vanaf São Vicente rijden we weer in zuidelijke richting via Lameiros naar Boca Encumeada. Vanaf dit punt is zowel in noordelijke- als in zuidelijke richting de kust te zien.
We rijden verder en pakken voor Ribeira Brave de snelweg weer op. Bij Cabo Girâo gaan we de snelweg af om te kijken. Vandaag is er wel zicht.
Vanaf Cabo Girão rijden we verder langs de kust naar het hotel. Het is dan al na vijven.
’s Avonds eten we bij de Mexicaan (erg goede chocomousse en muzikanten).

Gereden: 0 km
Gereden totaal: 229 km

Rond negenen worden we wakker, na het ontbijt is het weer nog steeds grauw maar warm.

We nemen de hotelbus van 11.35 uur naar Funchal.
We lopen naar “Mercade dos Lavradores”, een markt waar veel te zien en te ruiken is. Er is veel fruit, groente, zaden, kruiden en prullaria. Voor de bijbehorende vismarkt zijn we eigenlijk te laat (er wordt al schoon gemaakt).
We lopen rond door de stad over de veelal met marmer en basalt (mozaïek) bestrate straatjes.
Vanaf het Praça do Municipio (raadhuisplein) zien we Câmara Municipal, Igreja di Colégio (Jezuïetenkerk uit 1574) en het bisschoppelijk paleis (uit 1600). Via Rua C. Pestana lopen we naar Rua Carreira (gietijzeren balkons).
Verder lopen we langs Jardim de São Francisco, de Toyota showroom uit 1920 (tegeltableaus op de gevel) en het Theatre Municipal. Aan het eind van deze staat (Avenida Arriaga) ligt Sé, een kathedraal die erg mooi moet zijn, maar gesloten is.
We wandelen richting de haven en lopen naar boven naar Parque de Santa Catarina. Langs het water lopen we in oostelijke richting (Avenida do mar) naar het Fortaleza de São Tiago in de Zona Velha (de oude stad).
Via kleine steegjes en langs minuscule huisjes lopen we terug naar het beginpunt van vandaag, waar we om 15.30 uur de bus terug nemen naar het hotel.

’s Avonds lopen we een flink stuk de Estrada Monumental af op zoek naar een sushi bar die er volgens een advertentie moet zijn. We eindigen echter bij de naast gelegen Italiaan. De pizza’s zijn erg goed.

Gereden: 148 km
Gereden totaal: 229 km

Om 8.30 uur hebben we de wekker gezet om op tijd bij het ontbijt te zijn. Tegen half tien zijn we in de ontbijtzaal. Na een stevig ontbijt gaan we terug naar de kamer. Het weer vandaag lijkt weer grauw en nat te zijn door de laaghangende bewolking. We besluiten in de auto te stappen naar de andere kant van het eiland (= aan de andere kant van de bergen) in de hoop dat het weer daar beter is.

Via de Via Rapida 1 (VR1) rijden we richting Ribeira Brava. Voor we in het plaatsje zelf zijn eindigt de weg en slaan we rechtsaf in noordelijke richting naar Serra de Àqua, waar we een afslag missen en onbedoeld in São Vicente eindigen.

In São Vicente lopen we even rond en aan de hand van de reisgids besluiten we een stukje richting Lameiros te rijden, waar lava grotten zijn.
Bij Grutas e Centro do Volcanismo de São Vicente krijgen we een rondleiding door een deel van de grotten.

Na de grotten (het is inmiddels 13.00 uur) rijden we São Vicente door om de noordelijke kustweg te volgen naar Porto Moniz. Helaas is een groot deel van de kustweg afgesloten.
Onderweg blijven we stoppen om foto’s te maken. We stoppen onder andere bij Seixal voor de pier en rotspoelen, we rijden een doodlopende weg (steil omhoog in tunnels) naar Ribeira Funda en we stoppen bij Porto Moniz.

We rijden verder via Santa (Maria Madelena) en zijn de weg naar Funchal “kwijt” (2 verkeersborden op dezelfde paal, met tegengestelde aanwijzingen). Na Santa gaan we links richting Paul da Serra. Naarmate we hoger komen verdwijnen we weer in de wolken en zien vrijwel niets van de omliggende pieken, dalen en omgeving.

Via Terra Grande en Serra de Àgua rijden we weer in zuidelijke richting en komen nu uit de zijweg waar we vanmorgen in hadden willen gaan.
Ditmaal rijden we wel door Ribeira Brava en rijden via de zuidelijke kustweg weer richting hotel.

Vanuit het hotel bellen we de reisorganisatie over de huurauto. Beide voorbanden van de auto zijn zo goed als profielloos (en de achterbanden zijn al nauwelijks beter). Met de nattigheid en steile wegen is dat geen goed idee. We krijgen het advies de verhuurder te bellen.
We bellen naar de vestiging op het vliegveld (waar we de auto gekregen hebben). Zij gaan kijken wat ze kunnen doen en zullen terug bellen.
Binnen 5 minuten gaat de telefoon. We kunnen naar de vestiging vlak bij het hotel (zo’n 800 meter) waar het probleem opgelost moet worden.
De lokale glibber (verkoper) vindt dat het wel mee valt, maar uiteindelijk wordt de auto omgeruild. Na eerst de oude auto getankt te hebben (waar zit de benzinepomp als je die nodig hebt?) krijgen we de nieuwe auto. Het blijft een zwarte Mitsubishi Colt. Al met al zijn we bijna anderhalf uur verder.

Voor we gaan eten duiken we het zwembad in. Het water is verwarmd zeewater (zout met chloor, 23 graden). Ik ben er snel weer uit, Vriendlief trekt een paar baantjes, maar houdt het na een kwartier ook voor gezien.

We douchen en lopen naar het Forum Madeira om te eten. Na het eten lopen we nog wat rond in het winkelcentrum en komen onder andere op een daktuin (waar verschillende mensen met hun laptop zitten te internetten) uit.
Later lopen we nog een stukje oostelijk op de Estrada Monumental (hoofdweg door Lido = hotelwijk) en kijken nog bij verschillende restaurantjes. We halen een ijsje en wandelen terug.
Rond half elf zijn we terug in het hotel.

Gereden:  81km

Om 2.20 uur gaat de wekker. We moeten eruit om om 3.30 uur in Vijfhuizen de Zuidtangent te halen die ons even voor vieren op Schiphol aflevert.
Een dag van te voren hebben we online al ingecheckt. We hoeven nu alleen nog maar de koffers af te geven. Samen wegen ze bijna 37 kilo en waren de avond van te voren een ramp om dicht te krijgen.
Na de “bagage-drop-off” in vertrekhal 3 lopen we naar vertrekhal 1 om door de security-check te gaan.
Vriendlief gaat af in de metaaldetector. Zijn (wandel)schoenen moeten uit en apart door de scanner. Daarna is het oké. Naar mijn medicijnen paspoort wordt niet gevraagd (terwijl ik toch een flinke hoeveelheid crèmes in metalen tubes in mijn handbagage heb zitten).

Na de security-check vullen we onze leeg mee gebrachte flesjes met water en lopen we richting de Gate (C13). Nu kan het grote wachten beginnen, we zijn er tenslotte al voor vijven, terwijl we pas tegen zessen gaan boarden. Het tussenliggende uur komen we door met internetten, ontbijten, lezen en stilzitten. De planning is Boarding vanaf 5.50 uur en dan om 6.30 uur vertrek. Boarding begint later (6.10 uur) maar gaat erg snel. Om 6.30 uur vertrekken we.

Eerst nog taxiën naar de polderbaan. Daarna stijgen we op in noordelijke richting, maken een bocht naar rechts over Amsterdam heen en vliegen vervolgens via Rotterdam, Antwerpen, Brussel, Parijs en Porto en over de Atlantische Oceaan naar Madeira. Net na Amsterdam verdwijnen we in de wolken en zien we niets meer.
Na zo’n 3½ uur beginnen we te dalen en zien we zee. Zo hier en daar springen daar witte bogen uit, we vermoeden dolfijnen.

Rond half 10 lokale tijd (= 1 uur vroeger dan in Nederland) zijn we geland. Via een trap en natte tegels lopen we het gebouw op het vliegveld binnen. Het weer is drukkend warm en erg vochtig.
Na de ontvangst van de koffers kunnen we om de huurauto. Na ongeveer 45 minuten krijgen we een zwarte Mitsubishi Colt mee.

We rijden naar het hotel (Pestana Grand) waar we rond half 12 zijn. Terwijl we ons af zitten te vragen of we niet te vroeg zijn om in te checken (en net besloten hebbel naar de receptie te lopen om te vragen vanaf hoe laat we welkom zijn) staat er al iemand bij ons. Pas na de derde keer verstaan we wat hij vraagt. De vraag was of hij onze koffers mocht dragen.
Inchecken was geen probleem. Met een glas madeira worden we welkom geheten. De receptionist loopt mee tot aan de kamer (1247). Even later komen ook de koffers daar aan.

Na het wisselen van schoenen lopen we wat rond in de omgeving. Supermarkt en lunch (broodjeszaak) zijn snel gevonden.
Via een “park” lopen we terug richting hotel. In het park zien we veel hagedisjes. Voor we bij het hotel zijn, regent het. Al eerder hebben we spetters gehad, maar nu worden we echt nat.

Vanaf het hotel rijden we een stukje in westelijke richting, over de zuidelijke kustweg. Via Câmara de Lobos rijden we naar Cabo Girâo, een uitzichtpunt op 580 meter. Hier zien we….. niets. Door de laaghangende bewolking zien we even een korte glimp van de zee recht onder ons.
Door de dichte mist rijden we weer terug. Naarmate we lager komen wordt de mist minder.

’s Avonds eten we bij het Forum Madeira (shopping center in de buurt). Het toetje slaan we over, in plaats daarvan halen we een ijsje.  €1,20 per bol is duur, maar bleek erg veel ijs te zijn. IJs-etend lopen we terug naar het hotel, waar we al voor tienen het bed in duiken.